شنا

تاریخچه

شواهد باستان شناسي نشان مي دهند كه قدمت شنا و شنا كردن به 2500 سال قبل از ميلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن هاي آشور و يونان و روم باستان باز مي گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا مي دانيم بر اساس يافته هايي است كه از « حروف تصويري » هيروگليف مصريان به دست آورده ايم. يوناني هاي باستان و رومي ها شنا را جزو برنامه هاي مهم آموزش نظامي خود قرار داده بودند ، و مانند الفبا يكي از مواد درسي در آموزش مردان بوده است. شنا در شرق به قرن اول قبل از ميلاد باز مي گردد. ژاپن جايي است كه شواهد و مداركي از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمي حكومتي شنا به صورت اجباري در مدارس تدريس مي شد .

مسابقات سازمان يافته شنا در قرن 19 ميلادي قبل از ورود ژاپن به دنياي غرب شكل گرفت. از قرار معلوم مردم ساحل نشين اقيانوس آرام، به كودكان هنگامي كه به راه مي افتادند يا حتي پيش تر شنا مي آموختند. نشانه هايي از مسابقات گاه و بي گاه ميان مردم يونان باستان وجود دارد و همچنين يكي از بوكسورهاي معروف يونان شنا را به عنوان تمرين در برنامه ورزشي خود گنجانيده بود. رومي ها اولين استخرهاي شنا را بنا كردند و گفته مي شود كه در قرن اول پيش از ميلاد « گي يس مي سي ينس » Gaiusmaecenas اولين استخر آب گرم را ساخت.

برخي عدم تمايل اروپائيان به شنا را در قرون وسطي ترس از گسترش و سرايت عفونت و بيماري هاي مسري مي دانند از طرفي شواهدي وجود دارد كه نشان مي دهد در سواحل بريتانياي كبير در اواخر قرن 17 ميلادي از شنا در آب به عنوان وسيله اي براي درمان استفاده مي شود. البته تا پيش از قرن نوزدهم شنا به عنوان تفريح و ورزش در ميان مردم جايگاهي پيدا نكرد. زماني كه نخستين سازمان شنا در سال 1837 تأسيس شد در پايتخت بريتانيا يعني لندن ، 6 استخر سر پوشيده وجود داشت كه مجهز به تخته شيرجه بودند. در سال 1846 اولين مسابقه شنا در مسافت 440 يارد در استراليا بر پا شد كه بعد از آن هر ساله نيز به اجرا در آمد. باشگاه شناي « متروپوليتين » Metropolitan لندن در سال 1869 تأسيس شد كه بعدها به انجمن شناي غير حرفه اي تغيير نام پيدا كردكه در واقع هيئت رئيسه شناي غير حرفه اي بريتانيا بود. فدراسيون هاي ملي شنا در چندين كشور اروپايي در سال 1882 تا 1889 شكل گرفتند.

تاریخچه شنا درایران

تاريخچه شنا به عنوان يك ورزش ، در ايران ، بسيار كوتاه است و به طور كلي هم اين رشته از ورزش به نسبت ديگر رشته ها در كشور ما چندان پيشرفتي حاصل نكرده است. در حالي كه به جهت موقعيت جغرافيايي ايران كه در شمال و جنوب كشور به دريا متصل است و هم به جهت تأكيدات مذهبي، مي بايستي اين ورزش را مورد توجه قرار مي دادند.

در قديم ، مكان هايي شبيه استخر سرپوشيده در حمام ها مي ساختند ، به نام چال حوض.

اين چال حوض ها ، كه حداكثر از 10 متر تجاوز نمي كرد، براي شنا كردن و آب بازي بود.

در اطراف چال حوض ها، سكوهايي به ارتفاع 2 يا 3 متر وجود داشت كه از بالاي آن به درون آب مي پريدند و عملياتي مانند پشتك و وارو انجام مي دادند.

روشنايي چال حوض ها از سوراخ كوچكي كه در سقف بود، تأمين مي شد. در اين گونه آبگيرهاي غير بهداشتي ، هيچ گونه مقرراتي وجود نداشت و هر كس مي توانست قبل از استحمام يا پس از آن وارد چال حوض شود و به آب بازي و شنا ( كه به معناي واقعي هم شنا نبود) بپردازد. تا سال 1314 در سراسر ايران حتي يك استخر شنا هم نبود و فقط در اردوگاه نظامي اقدسيه تهران يك استخر براي آموزش شنا به دانشجويان دانشكده افسري ساخته بودند.

در سال 1314 ، استخر ديگري در باغ فردوس شميران احداث شد كه به وزارت فرهنگ تعلق داشت. نخستين استخري كه براي استفاده ورزشكاران و تعليم اصول جديد شنا به آنها به وجود آمد، در سال 1314در منظريه تهران بود كه يك مربي ورزش خارجي به نام « گيبسون » بر آن نظارت مي كرد. پايه هاي ورزش شناي نوين در ايران از همان استخر منظريه گذاشته شد.

در حال حاضر ، استخرهاي خصوصي ، آزاد يا دولتي بسياري در تهران و شهرهاي مختلف ايران هست و نوجوانان و جوانان ، به ويژه در فصل تابستان ، استقبال زيادي از ورزش شنا مي كنند.

مشخصات استخر

استخر، محل خصوصي است براي شنا ، شيرجه ، و واترپولو كه در اندازه هاي مختلف ساخته مي شود. ولي ، استخرهايي كه در آنها مسابقات رسمي را برگزار مي كنند بايد داراي مشخصاتي معين باشد. اين مشخصات از طرف فدراسيون بين المللي شناي آماتور ، كه آن را فينا ( FINA ) مي خوانند به شرح زير تعيين شده است:

طول : 50 متر ؛ عرض: حداقل 21 متر

عمق : حداقل 80/ 1 متر

تعداد خطوط : 8 خط ( عرض هر خط 5/ 2 متر)

در استخرهايي كه ركوردگيري مي كنند، دماي آب بايد 22 تا 24 درجه سانتي گراد باشد.

لباس شنا

لباس مخصوص شنا يك شلوار كوتاه و چسبيده به بدن است كه بايد وزن آن بسيار كم باشد و آب را در خود نگاه ندارد. طبق مقررات بين المللي ، شلوار شنا هنگام مسابقات بين المللي و ركوردگيري ، بايد از پارچه اي به رنگ تيره و به صورت يك تكه باشد.

در حال حاضر لباس شناگران را از پوست كوسه ها درست مي كنند كه كل بدن را مي پوشاند.

آموزش و تمرين

براي نخستين بار برنامه هاي آموزشي شنا در قرن نوزدهم در بريتانياي كبير هم به منظور ورزش و هم در جهت گسترش نجات غريقي مورد استفاده قرار گرفتند. در ديگر نقاط اروپا نيز به تدريج از اين برنامه استفاده شد. در سال 1916 در كشور ايالات متحده آموزش شنا براي حرفه نجات غريقي تحت حمايت سازمان صليب سرخ آمريكا به اجرا در آمد. تمريناتي كه توسط شاخه هاي مختلف نيروهاي مسلح در طي جنگ هاي اول و دوم جهاني انجام گرفت ، در پيشرفت ورزش شنا تأثير به سزايي داشت. برپايي دوره هاي آموزش شنا كه تا حد آموزش به كودكان و خردسالان گسترش مي يافت توسط سازمان هاي اجتماعي،مدارس باز شد. تمرينات ابتدايي و ساده كه صرفاً در آن به شنا كردن تا حد ممكن تأكيد مي شد جاي خود را به تمرينات با فاصله و مكرر دادند. تمريني با فاصله متشكل از يك سري حركات شنا در مسافت هاي مساوي با وقت هاي استراحت برنامه ريزي شده . در تمرينات با فاصله آرام كه به منظور بالابردن ميزان استقامت شناگران است، زمان استراحت بيشتر از زمان شنا است. در تمرينات با فاصله سريع كه براي بالابردن سرعت شناگر مورد استفاده قرار مي گيرند به شناگر اجازه مي دهند كه بعد از شنا در زمان استراحت به وضعيت عادي تنفس و ضربان قلب خود باز گردد.

پافشاري زياد بر برگزاري مسابقات بين المللي منجر به ساخته شدن استخرهاي 50 متري شد. ديگر امكاناتي كه باعث پيشرفت شنا هم در تمرين و هم در عرصه نمايش گرديدند شامل آب روهاي موج گير ، خطوط نشان دهنده است كه براي جلوگيري از بي نظمي در جريان مسابقه فراهم شد. از ديگر امكانات دوربين هاي جديد براي مطالعه و بررسي حركات در زير آب ، ساعت هاي بزرگ كه براي شناگران قابل مشاهده بودند و بالاخره ابزار الكتريكي زمان بندي است. بدين ترتيب از سال 1972 تمام ركوردها تا صدم ثانيه ثبت گرديده اند.

انواع شنا

ورزش شنا را به صورت هاي گوناگون انجام مي دهند. بعضي از انواع شناها عبارتند از :

شناي استقامت : پيمودن مسافت هاي طولاني در آب به كمك انواع شناها را، شناي استقامت مي گويند. اين نوع شنا به طور معمول در آب هاي آزاد صورت مي گيرد. اما ، در استخر هم مي توان شناي استقامت كرد.

شناي زير آبي : از انواع شناهاست كه به منظور نجات غريق و يا يافتن چيزي در زير آب مورد استفاده قرار مي گيرد. در شناي زير آبي به طور معمول از شناي قورباغه يا شناي پهلو استفاده مي كنند.

مهمترين نوع شناها عبارتند از: شناي كرال ، شناي قورباغه ، شناي پروانه .

شيرجه

شيرجه از رشته هاي مهم و زيباي ورزش است. به طور كلي ، شيرجه يا از سكو انجام مي شود يا از تخته فنري.

واترپولو

واترپولو از انواع بازي هاي آبي است كه در استخر بين دو تيم برگزار مي شود. بازيكنان هر تيم بايد كوشش كنند، توپي را با شنا و پاس دادن به يكديگر پيش ببرند و آن را وارد دروازه حريف كنند.

نجات غريق

يك سلسله كارهايي را كه بايد به شيوه اي فني و علمي انجام شود تا غريق از مرگ نجات يابد، نجات غريق مي گويند. براي يادگرفتن اصول نجات غريق بايد در كلاس هاي مخصوصي شركت كرد تا نشان ويژه آن را به دست آورد. عمليات نجات غريق ، شامل مراحل مختلفي همچون : گرفتن غريق از آب ، اجراي تنفس مصنوعي ... است .

طريقه تنفس صحيح

بر حسب طاقت بدني ، تمرين ، و حجم قفسه سينه تان ، شما مدت كم يا زيادي در زير آب خواهيد ماند. اما مطلب مهم اين است كه اگر شما با يك نفس عميق به زير آب برويد، و زمان نفس گيري شما را اندازه گيري كنند، مدت آن خيلي كمتر از موقعي خواهد بود كه در حدود يك دقيقه و يا بيشتر در خارج از آب به طور مرتب چند نفس عميق و طولاني بكشيد، و سپس به زير آب برويد. پس توصيه مي كنيم ، براي اينكه بتوانيد مدتي را زير آب بمانيد، در خارج از آب چند بار پشت سر هم ( پي در پي ) نفس عميق بكشيد، و بالاخره بعد از يك تنفس عميق و طولاني به زير آب برويد.

شايد شما قبل از رفتن به زير آب ، در اثر نفس هاي پي در پي احساس گيجي بكنيد، از اين بابت ناراحت نشويد، زيرا علت اين امر ازدياد اكسيژن در خون شماست ، كه به طور طبيعي بعد از چند ثانيه ماندن در زير آب رفع مي گردد. شما قطعاً در اولين تمرين نمي توانيد بيش از 30 ثانيه در زير آب بمانيد، ولي دراثر تمرينات متوالي ، حداكثر نفس گيري شما به 1 الي 2 دقيقه خواهد رسيد.

شيرجه و استارت

شيرجه هاي مقدماتي



قبل از اينكه استارت آموزش داده شود و از شاگرد كارآموز خواسته شود كه به مانند شناگران ماهر استارت مسابقات را تمرين كنند لازم است كه ابتدا روش شيرجه رفتن هاي ساده را به او آموزش دهيم . در حقيقت لازم است كه ياد بگيرد به چه روش بايستي با آب برخورد نمايد ، بيشتر افراد در اولين تجربه شيرجه خود كمي وحشت دارند ولي پس از چند بار تمرين به روش صحيح اين دلهره از بين مي رود.

امروزه مراحل مختلف شيرجه را تقسيم بندي كرده اند و شاگرد از مرحله نشسته در كنار استخر شيرجه رفتن را شروع نموده و بالاخره پس از تمرينات لازم با حالت دورخيزوار نيز شيرجه مي رود .

به طور معمولي افرادي كه داراي قابليت هاي جسماني متعادل هستند در يك يا دو جلسه كه به استخر مي روند مي توانند شيرجه هاي مقدماتي را فرا بگيرند.

مراحل مختلف آموزش شيرجه را شرح مي دهيم.

شيرجه از حالت زانو زده در كنار استخر

1- در اين شيرجه شناگر در لبه استخر با يك پا زانو مي زند . دست ها طوري قرار مي گيرد كه گوش ها به بازوها مي چسبد ، اين نكته بسيار مهم است زيرا اگر گوش ها به بازوها نچسبد يا سر بالا قرار بگيرد باعث برخورد صورت به آب مي شود وي ا اينكه سر داخل دست ها فرو مي افتد كه باعث مي شود شخص بيشتر به زير آب فرو رود. بنابراين اين گفته ها بايد رعايت گردد ، انگشتان شصت دست در يكديگر قلاب شده و دست بطور كامل كشيده رو به جلو مي باشد . پنجه پا، لبه استخر را به طور قلاب وار مي گيرد تا اينك شناگر سر نخورد .

2- در اين مرحله با كشيده بدن به جلو ( به طرف آب ) قصد ورود به آب را مي كند، و بالا تنه را به همان حالت حفظ مي نمايد و با فشار پنجه پا به لبه استخر بدن به فاصله دورتر پرتاب شده و با زاويه مناسب ( حدود 45 درجه ) به داخل آب وارد مي شود .

نكته مهم در اين مرحله اينست كه پس از جدا شدن بدن از لبه استخر هر دو پا به حالت كشيده و به هم چسبيده قرار گيرد به طوري كه بدن در هوا به حالت يك چوب كشيده باشد . پس از اينكه تمام بدن او داخل آب فرو رفت فوري سر و سينه را كه در حالت فرو رفتن به عمق آب مي باشند تغيير مسير داده و به طرف بالا بگيرد. اين كار باعث مي شود كه سرعت اوليه ائي كه بدن را به طرف جلو مي برد بدن و سرو سينه را به طرف سطح آب بكشد و سر از آب خارج گردد.



در واقع بدن مسيري قوسي شكل را طي مي نمايد . در تمام مسيري كه ذكر شد بدن حالت كشيده دارد و عضلات بدن در حالت انقباض عمومي مي باشند . نكته مهمي كه بايستي رعايت شود اينست كه ، زانوها در آخرين لحظه ( در روي هوا) خم نباشد . پاها به طور كامل كشيده و به هم چسبيده باشد و فاصله ائي بين آنها نباشد ، بسياري از شناگران سر را خيلي زود از بين دست ها بيرون مي كشند كه اين كار صحيح نيست و باعث برخورد صورت به آب مي شود . قرار داشتن سر داخل دستها تا آخرين لحظه بايستي ادامه يابد ( به خصوص در مراحل اوليه آموزش ).

بعد از فراگيري شناگر با يان روش شيرجه مرحله ي بعدي شروع مي شود.

مسير قوسي شكل بعد از شيرجه جهت كشيدن سر و سينه به طرف سطح آب

شيرجه از حالت ايستاده با زانوهاي خميده

1- در اين مرحله شناگر در لبه استخر طوري مي ايستد كه پنجه پاهايش لبه استخر را مي گيرد ، زانوها به مانند شكل زير خم شده ولي به هم چسبيده مي باشد. دست ها در كنار بدن و بازوها در يك محور دايره اي مي باشند .



2- در لحظه سقوط با فشاري كه به لبه استخر وارد مي سازد پاها را به بالا پرتاب مي نمايد در اين حالت پاها به هم چسبيده و به حالت كشيده مي باشند و فقط كمي از ران خميده است پرتاب پاها به بالا از پشت كمك مي نمايد كه سر و سينه به طرف آب خم شود.



3- در اين مرحله بدن به حالت كشيده در يك امتداد قرار گرفته و قصد ورود به آب را دارد البته زاويه ورودي بدن به آب براي شيرجه هاي مقدماتي بهتر است همان زاويه 45 درجه رعايت گردد.



تمرين هاي آموزشي

1- براي اينكه پاي كار آموزش شناگر از هم باز نشود و هنگام ورود به آب پاها در امتداد بدن و حالت كشيده باشد ، حلقه اي را گرفته در ابتدا از مچ پا شروع مي كنيم و از كارآموز مي خواهيم كه بيشتر قسمت هاي بدن را به سمت جلو بكشد به حدي كه مي خواهد سقوط كند بعد از او مي خواهيم كه شيرجه بزند ، كم كم به دور زانو برده مي شود ، كارآموز شناگر سعي مي كند در هنگام ورود تكرار و تمرين حلقه كم كم به دور زانو برده مي شود ، كارآموز شناگر سعي مي كند در هنگام ورود به آب پا را به سمت بالا پرتاب كند. بنابراين شناگر ورود خوبي را در آب خواهد داشت.

2- شيرجه ي يك پا

1- در اين حالت شناگر مبتدي كنار استخر طوري مي ايستد كه يك پا لبه استخر مي باشد و پاي ديگر در عقب قرار دارد. بدن از كمر خم شده ، سر داخل دست ها طوري قرار مي گيرد كه گوش ها به بازوها مي چسبد. زانوي پاي جلو قفل و بي حركت مي باشد.



2- در لحظه سقوط با فشاري كه به لبه استخر وارد مي سازد پاي عقب را به بالا پرتاب مي نمايد و به سمت آب دولا شده و در موقع ورود به آب پاها به هم چسبيده و به حالت كشيده مي باشند .



مراحل مختلف شيرجه ايستاده از جلو از روي تخته ي شيرجه با ارتفاع 1 متر از آب

Spring board تمام توضيحات وضعيت بدن در هنگام شيرجه در قسمتهاي گذشته گفته شد، فقط روش صحيح روي تخته شنا بازي كردن مهم است. چون تخته شنا حالت ارتجاعي دارد، لذا فراگيري آب بسيار مهم مي باشد.



استارت

شروع و آغاز حركت در شناها را كه مي تواند پرش از سكوي استخر يا از داخل لبه استخر باشد استارت ناميده مي شود. در سه شناي اصلي پروانه ، قورباغه ، كرال سينه استارت از روي سكو در لبه استخر صورت گرفته و براي شناي كرال پشت ، استارت از داخل آب و با گرفتن لبه استخر يا ميله تعبيه شده براي اينكار انجام مي شود .

استارتي كه در گذشته مورد استفاده شناگران قرار مي گرفت با استارتي كه امروزه بكار مي رود تفاوت دارد. تكنيك استارت از روي سكو كه در قديم انجام مي شد بسيار ساده تر بود و آن بدين شكل انجام مي شد كه شناگر بر روي سكو مي رفت پاها را به اندازه عرض شانه باز مي نمود و با پنجه پا لبه سكو را گرفت و بدنش را از كمر به جلو خم مي نمود و سر را طوري به بالا نگه مي داشت كه روبرو را نگاه مي كرد ، سپس زانوها را خم كرده و به محض شنيدن صداي شروع با آوردن دست ها به جلو و باز كردن مفاصل زانوها خود را به جلو پرتاب مي نمود .

با مطالعه و بررسي حركت هاي مختلف اندام ها كم كم مربي ها موجه شدند كه روش هاي ديگر نيز وجود دارد كه مي تواند در پرتاب كردن شناگر به فاصله دورتر مؤثر واقع شود.

امروزه استارت از روي سكو به دو صورت انجام مي شود يكي استارتي كه با گردش دست حول محور مفصل شانه بودن ( چرخش دست ها ) و ديگري استارتي است كه شناگر خم شده و با دست لبه سكو استارت را مي گيرد. هر دو نوع اين استارت ها مورد استفاده شناگران و قهرمانان قرار مي گيرد. در آموزش استارت بايستي توجه داشت كه پس از شنيدن ( بجاي خود) شناگر به لبه جلوي سكو آمده و با پنجه پا لبه سكو را بگيرد در هر دو نوع استارت ذكر شده اين نكته بايستي رعايت شود ، حتي در شيرجه هاي ساده زير اين كار از سر خوردن شيرجه رونده جلوگيري به عمل مي آورد . اين نكته در واقع بايستي در همان ابتداي آموزش پرش در آب آموزش داده شود . شناگر بداند پنجه هاي پا حالت گيرندگي دارد.

مشخصات سكوي استارت

به ازاي هر خط استخر شنا سكوي استارت با مشخصات زير ساخته مي شود .

بر اساس قوانين فيفا ( فدراسيون جهاني شنا ) بلندي هر سكو از سطح آب بايستي بين 50 تا 75 سانتي متر باشد و سطح روي سكو حداقل 50×50 سانتي متر و از مواد غير لغزنده ساخته شود . حداكثر شيب سطح روي سكو نبايستي از 10 درجه نسبت به سطح افق تجاوز نمايد . در هر چهار ضلع طرفين سكو بايستي شماره سكو نوشته شده قابل رويت باشد .



نتيجه گيري در استارت به طريقه چرخش دست ها و گرفتن لبه ي استخر

در سال 1967 هانوئر در تحقيقي كه راجع به مقايسه دو نوع استارت انجام داد . به اين نتيجه رسيد كه در استارت به روش گرفته لبه استخر ، شناگر زودتر از سكوي استارت كنده شده و رودتر هم وارد آب مي شود ولي فاصله طي شده با اندازه فاصله طي شده در استارت به روش چرخش دست ها نيست. رفرد در سال 1971 براي مقايسه اين دو نوع استارت يك شناگر زن و 8 شناگر مرد انتخاب نمود و در 3 مورد زير تحقيقاتي انجام داد.

1- زمان جدا شدن از سكو

2- زمان پرواز

3- زمان طي كردن فاصله 60/ 3 سانتي متري به اين نتيجه رسيد كه هر دو استارت در زمان پرواز برابرند ولي در دو مورد ديگر نتيجه اي عكس نتيجه ي هانوئر بدست آورد . يكي از علل برتري استارت به طريقه گرفتن لبه استخر زود جدا شدن از سكو به محض شنيدن صداي گلوله استارت مي باشد.

آموزش گام به گام شنا (5) درجه حرارت آب وهوا مدت توقف در آب وابسته به مقدار درجه حرارت آب و هوا بستگي دارد . برنامه ي آموزشي هنگامي مي تواند موفقيت آميز باشد كه كارآموزان در آب احساس آرامش نمايند . مثلاً سرد بودن آب باعث لرزش كارآموزان شناگر شده و اين امر به نوبه ي خود در بازده ي كلاس اثر منفي خواهد داشت . در ضمن كودكان و نوجوانان از نظر تطبيق و هماهنگي گردش خون نسبت به بزرگسالان با اشكالاتي مواجه هستند . درجه ي حرارت آب براي بزرگسالان بايد 27- 25 درجه و براي كودكان 30-28 درجه باشد . بنابراين تعليم شنا براي مبتديان در استخر سرپوشيده مناسب تر از استخر رو باز است ، براي توفيق بيشتر در مراحل آموزشي لازم است به محض اينكه مبتديان احساس سرما و لرزش و عدم علاقه مندي از خود نشان دادند به سرعت كلاس را تعطيل كنند .

1- غوطه وري



كار آموز شناگر بايد بياموزد كه خود را مطمئن و متناسب در آب متعادل كرده و با اراده خود را به زير آب كشيده و جهات مختلف را تشخيص دهد .

او بايد زماني كه در آب غوطه ور است چشم هايش را باز نگهدارد . در ابتدا كار آموز به محض اينكه سرش را از آب بيرون آورد چشم هايش را تند تند دست مي كشد اين عمل نشان دهنده ترس زياد است . با صبر و حوصله و تحمل زياد مي توان اين ترس را از كار آموز گرفت . در نتيجه كارآموز بايد ياد بگيرد كه چشم هاي خود را در مدت طولاتي تري در آب باز نگاهدارد و يا بهتر خود را در آب به حالت غوطه وري در آورد . بدين ترتيب كار آموز شناگر تجربه هاي لازم را براي پيشرفت در مراحل بعدي پيدا خواهد كرد .

نكته : در هنگام فرو رفتن ساده در آب سر بايد به تدريج زير آب فرو رود .

صورت بايد روي آب قرار گيرد و عمل بازدم ( نفس را خالي كردن ) در زير آب صورت گيرد .

2- پرش در آب براي كسب اطمينان بيشتر ، پرش در آب نقش مهمي را ايفاء مي نمايد به خصوص اگر اين پرش با غوطه وري همراه باشد . پرش در آب اگر با غوطه وري همراه باشد ، جسارت كارآموز شناگر را زياد مي كند و به او اعتماد به نفس خواهد داد . كارآموز شناگر روي لبه ي استخر مي نشيند و داخل آب مي پرد . بعد با حالت زانو جمع به داخل آب مي پرد بايد به كار آموز شناگر آموزش داد كه پس از يك پرش در آب چگونه مي تواند بدن خود را به حالت غوطه وري در آب در آورد .

3- تنفس در شنا تنفس يكنواخت و ارادي از اهميت فوق العاده اي برخوردار است . تنفس و يا به طور كلي عمل دم و بازدم با ريتم حركات شنا بايد هماهنگ باشد ، زيرا در غير اين صورت مانعي در اجراي حركات شنا به وجودمي آيد . پس كارآموز شناگر بايد بياموزد كه چطور در آب به طور صحيح تنفس نمايد .

با توجه به اينكه ورزش شنا احتياج به استقامت زياد دارد ، بنابراين بايد خوب به اين امر توجه شود . به كارآموز بايد گفت كه اگر نفس را در سينه حبس كند و خيلي آرام زانوها را به طرف شكم جمع كند و پاها را آرام از كف استخر جدا سازد ، در اين صورت حالت شناوري پيدا مي كند . يعني به محض اينكه به زير آب برود بلافاصله كم كم به سطح آب مي آيد و حالت شناور بودن خود را احساس مي كند و از اين كار لذت مي برد . ناگفته نماندكه مربي چند بار اين حركت را قبل از كار آموز انجام مي دهد .

4- سرخوردن

يكي ديگر از اصولي كه به عنوان اصل اساسي شنا مي توان محسوب كرد سرخوردن است . پس از اينكه كار آموز شناگر قادر شد خود را بدون استفاده از دست و پا در آب غوطه ور نمايد مي توان سرخوردن را به او آموزش داد . پس از اجراي حركات مناسب در آب قبل از هر چيز كارآموز شناگر بايد بياموزد كه چگونه بدن خود را به حالت افقي روي آب حفظ نمايد تا بدين وسيله بدنش را در آب متعادل نگاه دارد . با كسب تجربه كافي ، كارآموز شناگر مي آموزد كه پس از يك دم عميق بدن خود را به حالت متعادل و مناسب در آب حفظ نمايد . و از اين حالت با گذاشتن پا به ديوار استخر و وارد آوردن فشار توسط پنجه هاي پا به ديوار ، كار آموز شناگر در مسير شنا سر مي خورد .



سرخوردن بر روي آب مي تواند به چند روش انجام شود :

بهترين روش در ابتداي آموزش اينست كه مربي دست هاي شاگرد را در حالت شناوري گرفته و بكشد و بعد از كشش بلافاصله دست هاي شاگرد را رها كند تا اينكه شاگرد از سرخوردن لذت ببرد .



حالت ديگر اين است كه وقتي كارآموز شناگر به حالت شناور بر روي آب است ، مربي از كارآموز مي خواهد كه سر بخورد ، به محض سرخوردن ، مربي دستش را در كف پاهاي شاگرد گذاشته واو را به طرف جلو هل مي دهد . كار آموز از اين حركت خوشش مي آيد و مي بيندكه به راحتي بر روي آب پيش روي مي نمايد .



حالت ديگر اينست كه مربي دست هايش را زير شكم كارآموز شناگر قرار داده واو را به طرف جلو مي برد .



سرخوردن بر روي آب با فشار يك پا به ديواره استخر

براي اينكه شاگرد عمل شناوري توام با پيشروي در آب به حالت خوابيده بر روي شكم را حس نمايد ، لازم است كه با كمك گرفتن از ديواره استخر و فشار پا به ديواره اينكار را انجام دهد ، مطابق شكل زير شاگرد كنار استخر مي ايستد و در حالي كه دستهايش بالاي سرش است ، آرنجها كشيده و بازوانش به گوشهايش چسبيده اند يك پايش را به ديواره استخر مي گذارد . ‌مايوي شناگر به ديواره چسبيده است بدن را به طرف جلو خم مي نمايد ( بدون اينكه سرش از دستانش خارج شود )



با گرفتن يك نفس عميق و با فشار به ديواره استخر توسط يك پا به طرف سطح آب سر مي خورد و در اين حالت دستها ، رانها و به طور كلي بدن كشيده است و سر هنوز در بين دستان قراردارد.



پس از تمام شدن هواي درون ششها و يا فرو افتادن پاها از حالت افقي مي ايستد . به طور معمول بيشتر شناگران موقع بلند شدن و ايستادن از حالت سرخوردن به علت اينكه سرو بالاتنه را بالا مياورند در حاليكه هنوز پاهايشان زير بدنشان قرار نگرفته است تلوتلو مي خورند بايد به آنان گفته شود موقعي كه مي خواهد بايستد وعمل سرخوردن شما تمام شده است قبل از خارج كردن سر و بالا تنه از آب اول پاها را به زير شكم جمع نموده و به كف استخر و پس از اطمينان از اينكه پاهايتان روي زمين است سر را بلند كنيد اين حركت را چند بار تكرار كنيد .

سرخوردن با استفاده از فشار دو پا بر ديوار استخر



در اين مرحله كنار ديواره استخر ايستاده ، دستها بالاي سر قرار مي گيرد . يك پا به ديواره استخر تكيه دارد و قسمت پشت ( ناحيه مايوي شناگر ) به ديواره استخر چسبيده است قسمت بالاتنه يعني سر ، دستها و سينه را به قدري خم نموده و در آب قرار مي دهيم . با گرفتن يك نفس عميق ‌در حالكيه سر و دستها كشيده و به سمت جلو است پاي ديگر را بلند كرده و با گذاشتن كنار پائي كه به ديواره ي استخر تكيه دارد ، به ديواره ي استخر فشار وارد آورده و بدن را صاف مي نمائيم و به طرف جلو سر مي خوريم .

در اين مرحله چون نيروي هر دو پا مورد استفاده قرارمي گيرد، شنا گر با سرعت بيشتري به جلو مي رود و در عين حال مسافت بيشتري را به حالت شناور طي مي نمايد .

سرخوردن از ميان حلقه



كف پاها را به ديواره ي استخر بچسبانيد ، دستها را به اندازه ي عرض شانه باز و رو به جلو نگهداريد ، سر در ميان دو دست قراردارد يا اينكه گوشها به بازوان چسبانده مي شود . فاصله ديواره ي استخر تا حلقه بايد 5/2 متر باشد و ارتفاع حلقه از سطح آب 5/1 متر باشد .

پاها را محكم به ديواره ي استخر فشار داده و سر بخوريد ، براي اينكه بهتر زير آب را ببينيد ، مي توانيد از عينك استفاده كنيد .

عمل سرخوردن از ميان حلقه را چندين بار انجام دهيد تا اينكه براي شما آسان شود . دستها تا لحظه ي آخر سر خوردن درجلو قرار دارد و هنگام ايستادن ابتدا روي پاهاي خود بايستيد و بعد بالاتنه ( سر و سينه ) را بالا بياوريد ، تا تلوتلو نخوريد .

نكاتي كه بايد در تمام مدت سرخوردن مورد توجه مربي قرار گيرد عبارتست از :

كارآموز نبايد هنگام سرخوردن خودش را روي آب بيندازد .

آرنج هاي دست خم نشود .

در حين شناوري عضلات بدن نبايد به طور كامل منقبض شود .

در هنگام سرخوردن ، دستها بيشتر از عرض شانه باز نشود .

بدن از ديواره ي استخر قبل از اقدام به فشار آوردن به ديواره ي استخر توسط پاها جدا نشود .

در تمام طول مدت سرخوردن و شناوري سر از بين دستها خارج نشود .

خم نمودن كامل بالا تنه تا كمر و گذاردن آن در داخل آب موقعي كه با هر دو پا مي خواهيد به ديواره فشار وارد كنيم .

هر قدر طول مدت نگه داري نفس بيشتر شود در نتيجه مسافت بيشتري را مي توان طي نمود . لذا بايداز يك نفس عميق استفاده نماييد ( بايد توجه داشت كه در زمينه ي نگه داري نفس براي مدت طولاني نبايد به شاگرد فشار وارد آورد )

در هنگام سرخوردن نبايستي بدن به زير آب برود ، زيرا مقصود اينست كه بدن در سطح آب حركت كند

آنچه يك شناگر بايد بداند

اشعه آفتاب و پوست صورت

به طور طبيعي همه شما دهقانان را ديده ايد. دهقاناني كه از صبح تا شب جلوي آفتاب زحمت مي كشند گندم مي كارند، مي چينند، و درو مي كنند، محصول برمي دارند و ... خواه ناخواه از اشعه آفتاب به طور دايم برخوردارند. آنها بدني سالم و بازوان قوي را دارا هستند . با اشتها غذا مي خورند، خوب مي خوابند، و كمتر مريض مي شوند. اما اگر سن آنها را بپرسيد، هرگز باورتان نخواهد شد، كه با صورت چين و چروك دار سن وسال آنها چقدر كمتر است! يك دهقان چهل ساله سالم از نظر چين و چروكهايي كه در صورت و دستها دارد، با يك شخص شصت ساله شهري به سختي تشخيص داده مي شود. زيرا پوست آنها تحت تاثير مستقيم اشعه آفتاب به تدريج نرمي و لطافت خود را از دست داده، و به اصطلاح" شاخي" شده است، و در نتيجه علايم پيري زودرس در آنها آشكار گشته است.

دكترمارشال ايتاليايي، در مورد تاثير زيان آور آفتاب روي پوست صورت به بررسيهاي دقيق پرداخته، و بامطالعه در پوست صورت افراد مختلف، و با كمك گرفتن از علم آمار نتيجه گيري كرده است كه اگر اشعه آفتاب به طور مستقيم و مداوم به پوست صورت بتابد، به جاي سالم كردن سبب چين و چروك آن شده، و به زيبايي انسان لطمه وارد مي كند.

پروفسور شوسترانگليسي هم به يك آزمايش عجيب و غيرعادي در اين مورد زده، و به نتيجه جالبي رسيده است: وي موهاي بدن چهارصد موش سفيد را تراشيده ، و مدت چندين هفته آنها را در معرض اشعه مستقيم آفتاب قرار داده است. درنتيجه پوست بدن آنها به زودي چروكيده شده، و نصف موشها در اين مدت از بين رفته اند.

پروفسور شوستر انگليسي و دكتر مارشال ايتاليايي پس از تجربه هاي متعدد و ممتد خود بر عليه برنزه شدن اعلام جنگ داده، و آن را وسيله اي براي پيري زودرس پوست داشته اند.

برنزه شدن

درعصرما هدف از برنزه شدن تنها تامين سلامت جسم نيست. وقتي تابستان فرا مي رسد، عده اي از مردم، مخصوصاً جوانان هوس مي كنند، به موازات تغييراتي كه در لباس و آرايش خود مي دهند، پوست خود را نيز برنزه كنند، و آن را به رخ مردم و دوستان بكشند، و به آشنا و بيگانه ثابت كنند كه آنها مدتي در ساحل دريا و يا استخر روباز به سر برده اند! روي اين اصل آنها مدتي در ساحل دريا و يا استخر رو باز پا مي گذارند، وظيفه خود مي دانند كه خود را بي دريغ به دست اشعه آفتاب بسپارند. بخصوص هنگامي كه فقط يك روز يا چند ساعت به دريا و يا استخرهاي چند ساعته دسترسي پيدا مي كنند قسمت اعظم اين مدت را به روي دريا و يا روي تخت هاي كنار استخر دراز مي كشند، تا با پوستي برنزه به شهر و يا به منزل بازگردند . شايد اگر اين اشخاص از تاثير اشعه خورشيد بر روي پوست، و تغييراتي كه در آن مي دهد، با اطلاع بودند، در روش خود تجديد نظر نموده و با اين آتش بازي نمي كردند. من باچشمان خودم سوختگي پا و سرشانه را بارها ديدم و علت آن هم، نداشتن استفاده صحيح از تاثير اشعه خورشيد مي باشد.

در اين قسمت ، كه بايد از شنا صحبت شود، ما به طور خيلي خلاصه از منافع و مضار آفتاب نيز صحبت مي كنيم، و از آنچه كه در كنار دريا و يا استخرهاي روباز، سلامت ما را تامين مي كند يا آن را به خطر مي اندازد با شما گفتگو مي نماييم.

ايمني و بهداشت شناگران

مسافرت تابستاني به شهرهاي شمالي كشور و ديگر مناطق ديدني و سرسبز اغلب با شنا كردن در دريا و رودخانه ها همراه است. بخشي از مردم نيز استخرهاي شنا را جهت تفريح و سپري نمودن اوقات فراغت انتخاب مي كنند. اين در حاليست كه عمدتاً ايمني و بهداشت را هنگام شنا كردن به عنوان دو نكته اساسي در بيشتر مواقع كمتر مورد توجه قرار مي دهند. بد نيست بدانيم شنا كردن در دريا خطرات و مشكلاتي را همه ساله جهت مسافران دريا به وجود مي آورد. خطرغرق شدن در آب دريا صرفاً مخصوص كساني كه آشنايي كمتري با فنون شنا كردن دارند نمي باشد و ممكن است هر انسان بي احتياط و كم توجهي را تهديد كند. در زيرسطح زيبا و ديدني استخر نيز، موادشيميايي و بيولوژيكي فراواني وجود دارد كه ممكن است با اندكي غفلت متصديان و شناگران معضلات بهداشتي زيادي براي استفاده كنندگان به وجود آورد. عوامل محيطي، قارچ و جلبك، گازهاي شيميايي تشكيل شده در آب، ميزان درجه حرارت آب و محيط استخر، دفعات تخليه، كيفيت اوليه آب، ميزان PH و كلر آزاد آب همگي از عوامل موثر بر بهداشت استخر است. در اين شماره به بررسي جنبه هاي مختلف شنا كردن مي پردازيم.

فوايد شنا

آنچه ورزش شنا در سراسر دنيا زيرپوشش قرار مي دهد، طيف وسيعي از اقشار مردم علاقمند به ورزش و تحرك جسماني مي باشد عده اي از مردم به ورزش علاقمندند اما وقتي به ياد كوفتگي عضلاني ناشي از ورزش مي افتند، از انجام آن منصرف مي شوند و اصولاً علاقه اي به جنبش توأم با تعرق زياد و كوفتگي عضلاني ندارند. آنچه به اين افراد توصيه مي شود" ورزش در آب" است چرا كه به دور از تعرق زياد مي توانند نشاط و شادي ناشي از تحرك جسماني را به دست آورند.

ورزش در آب را مي توان به ورزشكاران و كساني كه در سطح بالايي از آمادگي جسماني هستند نيز توصيه كرد. همچنين براي كساني كه در فصل خارج از مسابقه، آمادگي خود را در سطح مطلوب حفظ مي كنند و يا اينكه بخواهند تمرينات اختصاصي براي افزايش قدرت و استقامت عضلاني خود بسته به رشته ورزشي كه به آن مي پردازند انجام دهند.

شنا را مي توان به كساني توصيه كرد كه پس از بهبودي نسبي از آسيب هاي فيزيكي ممكن است تا مدتها از انجام ديگر تمرينات محروم شده چرا كه از اين طريق مي توانند دوره درمان را سريع تر پيش برده و بهبودي حاصل نمايند.

زنان باردار از جمله افرادي هستند كه همواره در جستجوي ورزشي ملايم و مطلوب براي گذران اين دوران مي باشند. هر چند كه بسياري از نرمشها و ورزشهاي سبك ويژه اين دوران از سوي متخصصين معرفي شده است، اما آنچه به اين افراد در سراسر دنيا توصيه مي شود، ورزش در آب و انجام حركات ملايم در آن مي باشد. ورزش در آب علاوه بر آن كه شادي و نشاط بودن در آب را با خود دارد، سستي و كسلي ناشي از وزن زياد در اين دوران را به در كرده، مي تواند سبب بهبود وضعيت جسماني در اين قبيل افراد شود يك آمادگي جسماني خوب، مادر را در تحمل وزن رو به رشد جنين ياري داده، مي تواند با تقويت عضلات كمر و شكم، يك زايمان خوب و سالم را به ارمغان آورد. همچنين در دوران پس از زايمان، در برگشت عضلات به وضع اوليه قبل از زايمان بسيار موثر خواهد بود.

شنا براي كساني كه اضافه وزن دارند، ورزش فوق العاده مفيدي است چرا كه اين ورزش به دليل هوازي بودن در سوختن كالريهاي اضافي كه مي تواند منجر به اضافه وزن شود تأثير مطلوبي دارد. اين ورزش مي تواند تأثيري عمده در كم كردن استرسها داشته باشد. خاصيت ماساژ دهندگي آب آرامش خاطر و تمدد اعصاب را به انسان برمي گرداند. اين ورزش به همه كساني كه علاقه مند به بهبود وضعيت روحي و جسمي خود هستند، صرفنظر از سن، سابقه آمادگي جسماني و يا بيماري كه دارند توصيه مي شود. آنچه در اين مورد به افرادي كه به نوعي مشكل پزشكي عمده اي دارند، توصيه مي شود مشورت با پزشك و رعايت برخي توصيه ها پيرامون عدم انجام حركات خطرناك در مورد هر بيماري است.

اين ورزش بيشتر قسمت بالاتنه را درگير فعاليت مي كند. ماهيچه هاي كوچك بازوها در اثر ورزش شنا نسبت به ماهيچه هاي بزرگتر پا بيشتر به حركت گرفته مي شوند.

تقويت عضلات و بهبود ظرفيت تنفسي، همچنين بالارفتن قدرت خون رساني قلب از ديگر فوايدي است كه مي توان براي ورزش شنا ذكر كرد.

بهداشت شنا كردن

بسيار روشن است كه آب محيط عالي براي انتقال و رشد موجودات ذره بيني بيماري زايي است كه عامل بيماريهايي از قبيل تب تيفوئيدآ اسهال آميبي و باسيلي، هپاتيت، تبخال، ورم ملتحمه چشم و زرد زخم و غيره مي باشد.

اين قبيل موجودات ميكروسكوپي، محيطهاي گرم و مرطوب همراه با غذاي كافي را ترجيح مي دهند.

عوامل عفونت هاي ذيل در استخري با مراقبت ضعيف ممكن است وجود داشته باشد.

- عفونت هاي ويروسي و قارچي، مثل عارضه خارش پاي شناگران كه يك بيماري قارچي پوست است.

- عفونت چشم، گوش، گلو و بيني

- عفونت هاي بخش فوقاني تنفس

- عفونت هاي روده اي

آنچه شناگران در استخر بايد به آن توجه كنند

- قبل از ورود به استخر بدن خود را با يك شوينده مناسب شستشو دهيد.

- قبل از ورود به استخر پاي خود را در داخل حوضچه كلر قرار دهيد.

- به همه كساني كه به استخر مي روند توصيه مي شود پيش از ورود به استخر مثانه خود را تخليه كنند.

- از تف كردن، مضمضه كردن آب، شستن و خارج كردن ترشحات بيني و... خودداري كنيد.

- هنگام شنا كردن خلط گلوي خود را به آب استخر وارد نكنيد. ترجيحاً هنگام ابتلاء به بيماري توأم با خلط عفوني، به شنا نپردازيد.

- اگر بيماري پوستي از قبيل بيماريهاي قارچي قابل سرايت داريد به هيچ عنوان به استخر عمومي مراجعه نكنيد.

- بعد از استخر نيز بدن خود را شستو دهيد.

آنچه متصديان استخر بايد توجه كنند

- كلر آزاد باقيمانده استخر حداقل 2-5/1 ميلي گرم در آب باشد مقادير كمتر از اين ميزان ممكن است عواملي از قبيل كريپتوسپوريديوم را از بين نبرد.

- مرتباً محيط استخر را تميز كنيد و آب آن را به دفعات كافي تخليه و تعويض نمائيد.

- آب استخر را جهت وجود باكتريهاي كلي فرم و پسودوموناس كنترل كنيد، اين دو مي توانند شاخصهاي مناسبي جهت سنجش ميزان كارايي سيستم هاي ضدعفوني كننده و بهداشت آب باشند.

ايمني شناگران

نكات ايمني بايد در سالن استخر با نصب هشدارها و پيامهاي نوشته شده به اطلاع عمومي برسد. خودداري از دويدن در محيط استخر، شنا كردن در عمق متناسب با توانايي شنا كردن و اجتناب از بازي و شوخي هاي خطرناك مي تواند ايمني نسبي افراد را تأمين كند. استفاده از وسايل مورد نياز جهت شنا از قبيل عينك، گوشي و دماغي را فراموش نكنيد.

چنانچه دچار خستگي و گرفتگي عضلاني شديد از شنا كردن در قسمتهاي عميق خودداري كنيد.

از شنا كردن در دريا هنگامي كه شرايط طوفاني وجود دارد پرهيز كنيد.

ايمني شنا در دريا آنچه مسئولين بايد توجه كنند

- با مطالعه و بررسي جغرافيايي فضاهايي را براي شنا در نظر بگيرند كه حداقل پستي و بلندي و كمترين حفره آبي را داشته باشند.

- در كنار سواحلي كه مكان هاي مناسبي براي شنا هستند درمانگاههايي داير شود تا چنانچه فردي در حين شنا دچار عارضه شد، در همان مكان با كمترين امكانات درمان شود.

- خانواده ها را نسبت به بهره گيري مناسب از دريا آموزش دهند و در شبكه استاني راديو و تلويزيون نكات ايمني را به دفعات به مسافران دريا بازگو كنند.

- براي فضاهاي خصوصي كه در اختيار مسافران دريا قرار مي گيرند، تعرفه اي را مشخص كنند و نظارت بر امنيت مسافران در اين خصوص را جدي بگيرند.

ناراحتي هاي زير آب



در اولين تمرين هاي شناي زير آبي ، مبتدي فشار آب را روي بدن خود به خوبي احساس مي كند، اما به تدريج و در اثر عادت اين ناراحتي قابل تحمل مي گردد. ولي غواصي در عمق 10 متر و پايين تر از آن در واقع مشكل است، زيرا در اين عمق ها فشار آب به راستي محسوس خواهد بود.

شناگر صداي سوت در گوش هاي خود و در پرده گوش درد تقريباً غير قابل تحملي احساس مي كند. پس توصيه مي كنيم :

وقتي به اعماق آب مي رويد ، نفس را فقط از سوراخ هاي بيني خارج سازيد.

وقتي شما به شناي زير آبي عادت كرديد، و در آن تمرين كافي داشتيد، مي توانيد به سرگرمي هاي لذت بخشي كه امكان آنها در زير آب است بپردازيد.

سن شروع آموزش شنا

هميشه اين سوال از طرف والديني كه علاقه مند هستند فرزندشان شنا ياد بگيردعنوان مي شود ، كه چه موقع بايد آموزش شنا را شروع كرد .

زمان مناسب براي آموزش شنا ، سن 7 يا 8 سالگي مي باشد. علماي تربيت بدني و متخصصين آموزش شنا ، سن شش سالگي را براي آموزش انتخاب كرده اند.

وضع مطلوب اينست كه از سنين پايين بچه آموزش را شروع نمايد ولي در سنين پايين شنا را به صورت فني ياد نميگيرد. زيرا قدرت درك بعضي از حركات را ندارد و هماهنگي لازم جهت يك مهارت به سختي ( هماهنگي دست و پاي كرال سينه ) انجام مي پذيرد. شنا براي كودكان زير سه سال فقط به صورت شناي به اصطلاح سگي است كه كودك سر را بيرون از آب نگه داشته و شنا مي كند.

شناي بچه ها

شنا در نوزادان موجب افزايش هوش ، تمركز حواس، هوشياري و پيشرفت در روابط اجتماعي آينده آنها مي شود. شنا هم از نظر حسي و هم از نظر فيزيكي تأثير مثبت بر روح و روان نوزادان مي گذارد.

نوزاداني كه در ماه هاي اوليه زندگي يعني حدود 6 تا 10 ماهگي شنا مي كنند ، احساس امنيت و آسايش و آرامش بيشتري دارند. بچه ها به علت كم بودن جاذبه آب ، آزادي عمل بيشتري بدست مي آورند. براي آموزش شنا ، والدين نيز مي توانند در كنار آنها شنا كرده و لذت آموزش را درك كنند. به ياد داشته باشيد آموزش شناي كودكان بايد تحت نظارت مربي هاي مخصوص صورت بگيرد.

در ابتدا كودك خود را با زور و اجبار داخل آب نكنيد، بلكه به او فرصت دهيد ، با آب آشنايي بيشتري پيدا كند! بسياري از بچه ها قبل از آنكه بتوانند راه بروند قادر به شنا كردن هستند. شنا باعث تقويت ماهيچه ها و افزايش حجم ريه مي شود .

به علاوه الگوي خواب شبانه كودكاني كه شنا مي كنند ، بسيار منظم مي شود.

اولين چيزي كه بعد از مدتي شنا مي توانيد در كودك خود مشاهده كنيد، اعتماد به نفس و احساس استقلالي است كه در او رشد يافته است.

بچه هاي 6 تا 10 ماهه ، قادر هستند در زير آب به مدت 5 دقيقه شنا كنند و نفس خود را نگاهدارند.

روش تدريس شنا

سازمان يك درس شنا

براي اينكه هنگام تدريس شنا موقعيت خوبي داشته باشيد، ضروري است به مراحل سني توجه داشته باشيم. مربي بايد تلاش نمايد در صورت امكان كلاس را به وضع ايده آل در آورد . براي رسيدن به اين اهداف رعايت موارد زير ضروري است :

الف: توجه به تعداد شاگردان كلاس شنا

بر طبق اصول ايمني نبايد تعداد افراد كلاس از 15- 10 نفر بيشتر باشد. با در نظر گرفتن اين ويژگي است كه مربي مي تواند با يكايك شاگردان كار و تمرين نمايد و اشتباهات فردي را اصلاح و ترميم نمايد.

ب: محل تمرينات

توجه به سرپوشيده بودن يا نبودن استخر از نكاتي است كه بايد به آن توجه شود. عمق آب در مورد مبتدي ها نبايد از حدود سينه تجاوز نمايد.

براي آموزش شنا بهتر است كه قسمت عرضي انتهاي استخر مجهز به پله باشد و در صورت نبودن پله از پله هاي متحرك آهني استفاده شود و با اين عمل مي توانيم محل ورود وخروج به استخر را براي مبتديان آسان نماييم.